Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Είναι αίσθημα για τους ασυνείδητους. Και συνείδηση για αυτοσαρκαζόμενους, ενδεχομένως αισθηματίες. Ο αυτοσαρκασμός είναι προϋπόθεση της αυτονομίας. Δυστυχώς, οι Έλληνες εφηύραν την έννοια της αυτονομίας και μετά την πέταξαν στα σκουπίδια. Δυο χιλιετίες και βάλε.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Μια πέτρα που έφερα πίσω από την Μακρόνησο. Και τα άγνωστα χέρια που κάποτε την κουβάλησαν.
Αυτό που με χαλάει.
Η εθελοδουλεία.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα;
Είμαι Έλληνας γιατί μιλάω και γράφω αυτή την υπέροχη γλώσσα. Πρωτίστως, όμως, είμαι Έλληνας γιατί έχω μάθει να ζω στο κόσμο σαν ξένος, γιατί η πόλις μου είναι ο κόσμος. Το γεγονός ότι οι άλλοι ξένοι σε αυτό τον κόσμο με αναγνωρίζουν ως Έλληνα μου αρκεί. Δεν έχω τίποτε να αποδείξω.
Παράγει πολιτισμό ο Έλληνας της νέας εποχής ή μένει προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Ο πολιτισμός γίνεται από τον άνθρωπο, όχι από τον Έλληνα, τον Γάλλο, τον Γιαπωνέζο ή δεν ξέρω τι. Οι επί μέρους πολιτισμικές διαφορές είναι ωραίες, καμιά φορά και συναρπαστικές, σαν μια ωραιοτάτη ποικιλία φαγητού. Αλλά κάθε μια της μετριέται με το τι προσφέρει στην ανθρωπότητα. Για να παράγουμε ξανά πολιτισμό ως Έλληνες, οφείλουμε πρώτα να ξαναγίνουμε άνθρωποι.
Με ποια ταυτότητα οι Έλληνες περιέρχονται στον σύγχρονο κόσμο;
Με την διασπορά τους.
Το ελληνικό μου "γιατί" κι ένα "πρέπει" που πέταξα.
Γιατί τόση μικροπρέπεια και αδιαφορία; Γιατί τέτοια απαξίωση του άλλου; Τα πρέπει είναι για τα παιδιά. Στους μεγάλους γίνονται εύκολα άλλοθι για ετερόνομες πράξεις. Γενικώς τα πρέπει τα πετάω. Κρατάω ίσως το «πρέπει να μάθεις να χάνεις». Απαραίτητη προϋπόθεση δύναμης σε ένα κόσμο διαρκώς και ανηλεώς συγκρουόμενο. Ενίοτε και το «πρέπει να μάθεις να τα χάνεις». Γιατί η καθημερινή ζωή αξίζει να αντιμετωπίζεται με μια αίσθηση έκπληξης, θαυμασμού και αμηχανίας.
Ο Έλληνας ποιητής μου.
Ο Αναξίμανδρος.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος, του Δημήτρη Πουλικάκου. Δυστυχώς, ως Έλληνες έχουμε χάσει την δυνατότητα του αυτοσαρκασμού. Κι αν το τολμήσεις σε φωνάζουν εθνοπροδότη. Εδώ που έχουμε φτάσει θα άξιζε να γινόταν υποχρεωτικό κάθε Έλληνας να ακούει τον Μήτσο κάθε πρωί πριν μπει στο αυτοκίνητο να πάει στη δουλειά του, στο σχολείο του, στην εκκλησία, ή στη Βουλή. Τουλάχιστον για ένα χρόνο σερί. Μετά ξαναμιλάμε.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Ο απεριόριστος έρωτας για την γυναίκα μου. Σημαίνει ότι έχω την Ελλάδα παντού και πάντα. Και το προγονικό μου σπίτι στο Γαλαξείδι, μια αληθινή σήραγγα του χρόνου.
Η οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη - ορίστε την.
Exile on Main Street